Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2013

Από συνέντευξη στον ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΟ ΠΑΛΜΟ

Από συνέντευξη στον ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΟ ΠΑΛΜΟ  Θωμάς Κότσια υποψ. Βουλευτής Ευρυτανίας: “Αναζητούμε αξιόλογους συμπατριώτες μας πρόθυμους να συ στρατευτούν για αλλαγή σελίδας στους Δήμους” Στα πλαίσια της συχνής μας επικοινωνίας με παράγοντες της πολιτικής ζωής του τόπου μας, σήμερα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στην εφημερίδα μας, αποκλειστική συνέντευξη του υποψηφίου Βουλευτή Ευρυτανίας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Θωμά Κώτσια.  Ο κ. Κώτσιας, στην συνέντευξη που παραχώρησε στον Βασίλη Κολημένο, απαντά για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις, για την πορεία της κυβέρνησης, για το κυβερνητικού έργο, για τον ΣΥΡΙΖΑ, τις προτάσεις και το δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα αν κληθεί από το λαό να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας και φυσικά για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές στην Ευρυτανία. Τέλος στο ερώτημά μας «τι θα ήθελε να πει δημόσια στον Βουλευτή Ευρυτανίας», μας απάντησε με δύο μόνο στίχους από ένα ποίημα του Καβάφη: «…και αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλε

ΟΤΑΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Του Θωμά Κώτσια Ένα ακόμα τραγικό περιστατικό στον τόπο μας πριν λίγες μέρες στο Ραυτόπουλο με συνέπεια το θάνατο ενός πατέρα τεσσάρων παιδιών, ανάδειξε ξανά με δραματικό τρόπο το χρόνιο πλέον πρόβλημα της έλλειψης γιατρών στο νομό μας και της εγκατάλειψης των κέντρων πρωτοβάθμιας φροντίδας στα απομακρυσμένα χωριά μας όπου μαζί με τις περικοπές και την συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος υγείας συνολικά στη χώρα, βλέπε κατάργηση νοσοκομείων, ο καθένας μας μπορεί να είναι το επόμενο θύμα αυτής της καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης. Όμως το τραγικό αυτό περιστατικό έφερε στην Επιφάνια και το βαθμό υποκρισίας των τοπικών πολιτικών-θεσμικών κυβερνητικών, κομματικών παραγόντων και των μέσων ενημέρωσης που στηρίζουν, επικροτούν, εκπροσωπούν και ψηφίζουν αυτή την πολιτική στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας» και σπεύδουν πρώτοι να εκφράσουν την έντονη «διαμαρτυρία τους», με διάφορες δηλώσεις, άρθρα, σχόλια, ρεπορτάζ και ίσως και με ερωτήσεις στη Βουλή για να τροφ

ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΣΩΤΗΡΕΣ» ΜΑΣ.

Του Θωμά Κώτσια. Θα ήταν κανείς ευτυχής αν κάνοντας τον απολογισμό της ασκούμενης πολιτικής από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, έβρισκε ένα μέγεθος της οικονομίας να κινείται σε θετική κατεύθυνση, ένα δείκτη που να βελτιώνει κατ’ ελάχιστο και να ανακόπτει την κοινωνική καταστροφή που είναι δρομολογημένη και σε πλήρη εξέλιξη. Μια υποχώρηση έστω του δείκτη των αυτοκτονιών και της απόγνωσης που συνεχώς διογκώνεται και αφανίζει ανθρώπους που μέχρι πριν 3-4 χρόνια είχαν επιχειρήσεις που εξασφάλιζαν στους ίδιους και στους εργαζόμενους σε αυτές, ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής. Αντίθετα ο κύκλος της απόγνωσης διευρύνεται αυτές τις μέρες με τους απολυμένους τις ΕΡΤ, των καθηγητών, των δημοτικών υπαλλήλων, του εργοστασίου Κατσέλης, των τσιμεντάδικων της Χαλκίδας και όλων αυτών που έπονται ΕΑΒ, ΕΒΟ, ΠΥΡΚΑΛ και τόσων άλλων.  Η κρίση που βιώνουμε με τις εφιαλτικές της διαστάσεις, παρουσιάζεται κάπως σαν μια φυσική καταστροφή που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια αντιμετώπισης της και

Λίμνη Κρεμαστών : 50 χρόνια μετά… ένα οδοιπορικό στο χώρο και το χρόνο!

του Θωμά Κώτσια. Το τίμημα της Ανάπτυξης  Αν στο μύθο της αρχαιότητας ο Ηρακλής νικώντας τον μεταμορφωμένο σε ταύρο Αχελώο, παίρνει το κέρας σαν σύμβολο της αφθονίας, στα Κρεμαστά η γνώση και η τεχνολογία στα χέρια των ανθρώπων που δούλεψαν εκεί μεταμορφώνουν την ορμή του σε ηλεκτρικό ρεύμα και τα νερά του σε μια τεράστια λίμνη, αλλάζοντας οριστικά το τοπίο και τη ζωή των ανθρώπων που κατοικούσαν κοντά του. Από το 1955 η Ελλάδα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της με πρώτη προτεραιότητα σ΄ ολόκληρη την ελληνική επικράτεια τον εκτεταμένο εξηλεκτρισμό της χώρας. Ανάμεσα στα φαράγγια και τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας δημιουργούνται γαιοφράγματα και λίμνες που αλλάζουν οριστικά την εικόνα της. Το «ιδανικό» της εκβιομηχάνισης προσθέτει στο ελληνικό τοπίο νέα ιδεολογικά σύμβολα που εξυμνούν το βιομηχανικό πολιτισμό και τις αρετές της τεχνολογίας. Η μονόπλευρη ανάδειξη της νησιωτικής Ελλάδας που θεμελίωσε η μεταπολεμική τουριστική πολιτική, αγνοούσε την ομορφιά της άλλ